- heluor
- hellŭor ( hēluor ), ātus, 1, v. dep. n. and a. [helluo], to gormandize, devour (Ciceron.; cf.:► Helluatus as pass.
decoquo, abligurio): cum Graecis jam in exostra helluabatur,
Cic. Prov. Cons. 6, 14; id. Sest. 52, 111:quasi helluari libris, si hoc verbo in tam clara re utendum est,
id. Fin. 3, 2, 7:ille gurges helluatus tecum simul rei publicae sanguine,
id. Dom. 47, 124., Verg. Cat. 5, 11.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.